| Stephan: woensdag 13 april
2005, Het zal de meesten niet zijn ontgaan... nog 8 dagen en dan ben
ik er even tussenuit voor een fietstocht! Woensdag 20 april vlieg ik via
Qatar, Beijing en Chengdu naar Tibet om daar, samen met Hans Breuer en Marcel
de Pauw een uitdaging aan te gaan op het dak van de wereld. Per moutainbike
proberen we 1000 kilometer af te leggen op zo’n beetje de hoogst gelegen
route ter wereld. Het is geen georganiseerde reis, we rijden op onze eigen
fietsen, met een eigen schema, met bepakking en tent. De route ligt op een
hoogte tussen 4.200 en 5.200 meter en voert over de hoogvlaktes en bergpassen
van de Himalaya.We vliegen met z’n vijven. Hans z’n vrouw Marianne
en Irma Overbeek (vriendin van Hans en Marianne) gaan ook mee naar Tibet.
Zij fietsen niet maar trekken met een LandCruiser en rugzak door Tibet om
o.a. het Basecamp Mount Everest te bezoeken. Onderweg zullen wij Marianne
en Irma op diverse plekken tegenkomen. Als het werkelijk allemaal lukt en
Boeddha is ons goed gezind, dan arriveren we rond 23 mei per fiets in Kathmandu,
Nepal. |
|
Marcel: woensdag 13 april 2005,
Volgende week om deze tijd hebben we zekerheid over de vraag of de fietsen
zonder problemen mee kunnen in het vliegtuig. Volgende week over een uurtje
(12 uur) beginnen we aan onze eerste luchtetappe die uiteindelijk moet eindigen
in Lhasa. Hiervoor moest eerst nog wel een vlucht van Chengdu (China) naar
Lhasa worden geregeld. Gelukkig ga ik met een paar "oude rotten "op
reis die ook heel erg handig zijn in emailverkeer. Dus dat komt allemaal
goed.
Vorige week vrijdag in de studio van Hans de tent geprobeerd. Hij "lijkt
"groot genoeg. De fietsen zullen echter buiten moeten slapen.Zondag
een gezellig etentje bij Marian en Hans waarbij het hele reisgezelschap
en (in dit geval) de achterblijvende echtgenotes aanwezig waren.Als we in
de komende weken 'om de dag " zo'n maaltijd zouden kunnen vinden maak
ik me tover het eten geen zorgen...Het is nu echt de puntjes op de voorbereidings
i zetten. De fiets zit al in een fietsdoos. Dat ging eigenlijk wonderbaarlijk
snel en gemakkelijk.Maandagavond gaat mijn bagage al naar Hans (fiets en
tassen) en woensdagmorgen word ik door mijn oude kamergenoot Frans Wermer
naar Schoonhoven gebracht.Over de reis kan ik nog wel het volgende melden.
Stephan heeft in een schema uitgezet hoe de reis in de tijd gezien waarschijnlijk
zal kunnen verlopen. Het gaat dan over een afstand van ongeveer 1000 km.
om dagafstanden van 60 km. per dag. (17 dagen) Jullie snappen het al dat
wordt géén vakantie maar hard werken wordt. Ik hoop dat we
ook nog tijd hebben om van het land te genieten. |
|
| Hans: woensdag 13 april 2005,
Op 20 april is het weer zover! We gaan weer naar Tibet. Ditmaal om weer
met de fiets van Lhasa naar Kathmandu te reizen. Marcel van der Pauw, Stephan
Tellier en ik zullen gaan proberen om met de fiets deze afstand van zo'n
1000 kilometer te overbruggen. Marianne gaat de route afleggen met Irma
per Landcruiser. We zullen ze regelmatig zien. Het wordt een spannende reis.
Bij de routekaart kun je het kaartje met afstanden en af te leggen weg zien. |
|
| Hans: donderdag 14 april 2005,
Nog 6 dagen... Volgende week is het zover. Woensdag 20 april vliegen
we om 12.00 uur naar Peking, Chengdu en dan naar Tibet. We gaan met z'n
vijven. Stephan, Marcel, Irma, Marianne en ik. Iedereeen wordt al wat nerveus.
Er moet nog een hoop werk gedaan worden voordat je 5 weken weg kan. Je kunt
natuurlijk berichtjes in het gastenboek naar ons sturen. Dat vinden we natuurlijk
heel leuk. Mailen kan ook maar dan moet je wel onze hotmail-adressen gebruiken.
Vanaf zaterdag zitten we in Lhasa. We hopen van jullie te horen. |
|
| Stephan: donderdag 21 april
2005 Bericht uit Chengdu Ni Hao! Na 4 vluchten zijn we vanavond om
half 7 geariveerd in Chengdu. Totaal 1 + 6 + 8 + 3 uur = 18 uur echte vliegtijd!
Het was bij jullie 12.30 uur, het tijdsverschil in heel China (en ook Tibet)
is 6 uur. Ik had er een paar maanden geleden nog nooit van Chengdu gehoord
maar het is een miljoenenstad in het zuidwesten van China. Met alles wat
je van een grote Chinese stad mag verwachten: smog, toeterende auto's, massa's
fietsers en veel neonverlichting. Het is warm en klam, al gauw een graadje
of 20. Het was bij aankomst niet zonnig, ik dacht mist, maar het is smog
is mij verteld. De stad is zeer enerverend. Zowel in het vliegtuig, in het
hotel als op straat hoor je links en rechts Chinezen die boeren en rochelen
(ik voel mij thuis...). In het vliegtuig schroomde een Chinese medepassagier
niet om in het gangpad een fraaie 'Quattro Stagioni' neer te leggen. Ja,
er was redelijk wat turbulentie, zijn spuugzakje had hij ook al vol.
De fietsen hebben we kunnen achterlaten op een depot
op de airport. Voor zover ik heb kunnen zien hebben ze het (tot nu toe...)
overleefd. Zaterdagmorgen om half 9 lokale tijd vliegen we door naar Lhasa,
de hoofdstad van Tibet. Daar gaat het avontuur pas beginnen! We slapen vannacht
en morgen in het Traffic Hotel in het stadscentrum. We hebben zojuist onder
een sterrenhemel op het dakterras voortreffelijk Thais (!) gegeten en geproost
met een paar flessen bier. Zo meteen even een flinke douche en knorren.
We zijn erg moe. Morgen de stad in. |
|
| Marcel: donderdag 21 april
2005 Ni hao! (Chinees voor Hallo!) In
een gezellig hok met aan aantal computers en een tl-balk gelegenheid om
jullie te verhalen hoe de reis tot op heden is verlopen. Vandaag en gisteren
vier vluchten achter de kiezen met evenzovele overstappen. Maar gelukkig
hebben we een heel goede akela bij ons die dat allemaaal geregeld heeft.
We moesten soms zelfs doorlopen en hoorden de deur achter ons in het vliegtuigslot
vallen. bijna alle keren gezellig bij elkaar. Nu is Chengdu the place to
be (sterker nog we zijn er... ) Na de thai (lekker op een terras buiten)
zitten we nu met zijn vijven het contact met het thuisfront te onderhouden.
Chengdu, een plaats van miljoenen inwoners met de daarbij behorende smog;
maar toch ook lekker buiten lopen. we hebben onze fietsen kunnen "stallen"
in een kantoor op het vliegveld en zijn nu met de taxi naar het hotel gegaan
(Traffic Hotel) Morgen (vrijdag) de stad in en dan zaterdagmorgen weer naar
het vliegveld voor de laatste etappe naar Lhasa. dan begint de vankantie
pas echt, hoewel dit ook al heel leuk is. We zijn benieuwd of de voorgenomen
plannen allemaal uitrgevoerd kunnen worden. De komende tij zullen we hopelijk
nog wel tijd hebben om ergens een internetcafé te vinden. Ik denk
dat het handiger is het dagboek zo nu en dan te bekijken want daar komen
dan ook de verhalen in de staan. Voor dit moment (3 over 11 's avonds) gaat
de staande dienst over in de horizointale dienst. |
|
Hans: donderdag
21 april 2005, Nihao! We hebben vier vluchten achter de rug en zijn
nu aangeland in Chengdu in China. We hebben maar gemiddeld zo'n uurtje
moeten wachten voor de volgende aansluiting. Briljant dus! In Chengdu
staan nu nog veel meer beton als vorig jaar. Iemand vertelde mij dat ze
vroeger heel China wilde bedekken met een dikke laag beton als beschermend
kapsel tegen aardbevingen. Toen kwam er iemand met het idee dat je misschien
in dat beton wel zou kunnen wonen. Zo is het gegaan! We hebben net bij
de Thai gegeten en het was erg lekker. We zijn moe en overmorgen komt
de laatste vlucht naar Lhasa eraan. De fietsen hebben we op het vliegveld
neergekwakt in een of ander kantoortje. In ieder geval; Bedankt voor alle
reacties in het gastenboek!!! Dat vinden wij fantastisch!!! Misschien
morgen weer een mailtje! We gaan even slapen! |
|
| Hans: vrijdag
22 april 2005, We zitten in Chengdu, in een tot de rand gevulde stad
met smog. De zon schijnt hier nooit echt. Je ziet een lichtere plek in de
wolken. Vanochtend hebben we een paar Giant fieten gehuurd en hebben we
in het centrum bij Sammy onze tickets naar Lhasa opgehaald. Daarna hebben
we de stad bekeken. En we hebben groot nieuws! Het rochelen heeft in volle
hevigheid een gigantische comeback doorgemaakt. Je bent even een jaartje
weg en je ziet dat er erg veel veranderd is. Chinezen zijn de onovertroffen
meesters van het rochelen. Niet zomaar een beetje voor de kat zijn viool
weg staan spugen...Nee, je ontwikkelt je rochel vanuit achter je huig met
een schrapend geluid alsof je een tractor opstart. Dan verzamelt de Chinees
vervolgens al het orale vocht wat er van lippen tot slokdarm in het lichaam
voorkomt en dan smijt hij het met hoge snelheid met extra kracht ergens
in het tapijt van een restaurant of gewoon achter je wanneer je staat in
te checken op een vliegveld. Steef en ik hebben de rochels van dichtbij
bestudeerd maar het is niet zomaar iets. Een goede Chinese rochel is smaragd-groen
met een klein stukje erin dat lijkt op een kruidnagel. Daar omheen zit iets
van een dikke gelatinelaag kleverige laag dat aan elkaar hangt met dikke
draden montagekit. Wonderbaarlijk goedje. In ieder geval zal SARS wel weer
binnenkort de kop opsteken. Voor de rest is het zweterig warm en is een
douche hier erg welkom. |
|
| Hans: zondag
24 april 2005, Tashi Deleg, We zitten in Lhasa, Tibet. Gisteren vertrokken
we om 05.45 uur uit ons hotel naar het vliegveld. De avond daarvoor waren
we die gigantische stad Chengdu nog ingegaan om te gaan eten. Daarvoor hebben
we nog een uurtje of twee "The English Corner" bezocht. Dat is
een klein pleintje aan de rivier waar Chinese studenten engels leren. Ze
werden haast aangevlogen. Iedereen wilde wel even een paar woordjes engels
met ons wisselen. Fantastische ervaring en jammer dat mijn vriend Dick Kros
er niet bij was want de vrouwen leken bijna allemaal op Gong Li in haar
beste dagen. De vlucht naar Lhasa was weer spectuculair. We vlogen in een
redelijk vliegtuig over de Himalaya. Type kist weet ik niet meer. Stephan
stond vrijwel de hele reis met zijn videocamera tegen het kleine ruitje
om het fantastische landschap te filmen. We landen na een uur en drie kwartier
in Lhasa. We voelden direct dat we op een flinke hoogte zaten. We vroegen
aan de buschauffeur of de fietsen meekonden en hij maakte direct duidelijk
dat dat geen probleem was. Twee onderin de bus en toen er geen plaats meer
was, ging mijn fiets in het gangpad. Vastgebonden fiets in de veiligheidgordels
op weg naar Lhasa. Onderweg moest iedereen veel plassen i.v.m. die hoogte
en veel drinken om problemen te voorkomen. Onderaan de Potala werden we
eruit gegooid en Steef en ik liepen naar ons hotel. De dames en marcel namen
een riksja met de fiets van Marcel achterop. Alles kan hier! Een looptocht
van zo'n twee kilometer putten ons helemaal uit. Na een drankje hebben we
fietsen in elkaar gezet en zijn we op bed gaan liggen. Ik vroeg Steef en
Marcel of zij zin hadden om even in de oude stad rond te lopen. Na een half
uurtje wilden ze terug. Ze waren zeer diep onder de indruk en moesten dit
toch even verwerken. Het blijft een bijzondere ervaring om hier te zijn.
Vanmiddag ben ik een tempel ingegaan waar honderden pelgrims zaten te bidden
op de binnenplaats. Fantastisch gezicht. Iedereen wilde even aan je haartjes
op je arm voelen of mijn baard aanraken. En maar lachen, die Tibetanen.
Misschien dat er vanavond weer foto's op de website worden gezet. Marcel
en Stephan hebben de dag een beetje rond het hotel doorgebracht. Marcel
heeft last van de hoogte en Steef was erg moe. Vrij normaal als je weet
watvoor invloeden ze doormaken. |
|
| Hans: zondag
24 april 2005, Morgenavond, maandag dus zal Ruud Broekhuizen tussen
20.00 en 21.00 uur een interviewtje afnemen voor onze lokale radio, Radio
Zilverstad. Het is te beluisteren via Radio Zilverstad op 87.6 mHz op de
kabel in Schoonhoven. Wanneer je niet in Schoonhoven woont, kun je het via
het internet horen op www.radiozilverstad.nl.
Je moet dan even het logo "LIVE
ON AIR" klikken. Wanneer je in Schoonhoven woont, dan raden Ruud
en ik aan om het gewoon via de radio te beluisteren. Het internet kan een
beperkt aantal luisteraars aan. Luister bovendien altijd naar Ruud Broekhuizen's
programma, Zilvermaan! Altijd leuk om naar te luisteren! Bovendien willen
wij iedereen bedanken voor de mailtjes. We zitten vaak met z'n vijven over
elkaars schouders de mails af te lezen. Klik hier
voor interview 1 en hier voor
interview 2. Daarna op PLAY drukken!! |
|
| Stephan: zondag 24 april 2005, Tashi Deleg!
(Hallo in het Tibetaans), Hier een berichtje vanaf het dak. We zijn gisterochtend
gearriveerd in downtown Tibet: Lhasa. Erg ver bij jullie vandaan maar zoals
jullie lezen, zelfs op 3.700 meter hoogte is er een internetcafe. De internetverbinding
is alleen vreselijk traag. Hoe kan het ook anders vanaf die bergtoppen.De
anderhalve dag in Chengdu in China was echt ontzettend gaaf. 12 miljoen
inwoners waarvan tienduizenden in uniformpjes. Ze zijn er gek op. We hebben
op van die Chinese gehuurde fietsjes door de stad gereden. Verkeersregels
kennen die Chinezen amper dus het was echt uitkijken. Dat SARS hier ooit
is uitgebroken verbaast je eigenlijk niet. De ene helft van de bewoners
loopt met monddoekjes, de andere helft rochelt en hoest er lekker op los.
Zelfs in de winkels vliegen de fluimen om je oren. Natuurlijk, het is cultuur.
Gisterochtend begon het echte werk. Om half 6 naar de airport van Chengdu,
fietsen uit het depot en inchecken. Kun je je voorstellen; drie moutainbikes
door het rontgenapparaat. Hadden ze nog nooit gezien. En ik mocht voor de
zesde keer mijn schoenen uittrekken bij de controle. Bij alle tussenlandingen
zijn we trouwens uitgebreid gefouilleerd. De vlucht van Chengdu naar Lhasa
voerde over de besneeuwde toppen van de Himalaya en was zo waanzinnig mooi!
Muziek vanuit mijn i-pod deed de rest. Ik heb me suf gefotografeerd en gefilmd.
Bij aankomst kregen we gelijk last van de ijle lucht Met een bus waarin
de fietsen ternauwernood pasten reden we in twee uur naar Lhasa. In Lhasa
zijn we terecht gekomen in het Kirey Hotel. Een echt pension voor trekkers
en packers. Het kost maar 80 Yuan per nacht (is plm. 8 euro) maar je hebt
een eigen plee (en niet zo'n gat in de grond). Nee absoluut geen luxe maar
daar komen we niet voor. We hebben allemaal een beetje last gekregen van
de hoogte. Varierend van duizeligheid en een bonkend hart tot beroerde koppijn.Lhasa
is zeer indrukwekkend en alles wat ik zie grijpt mij naar de strot. De mensen
zijn hier zo ontzettend aardig. Elke Tibetaan lacht, hoe arm de mensen hier
ook zijn. Ze lijken absoluut niet op Chinezen maar eerder op Indianen of
Eskimo's. Donkerbruin met rode wangen. Een rondje over de Barkhor road rond
de Jokhang tempel is iets wat ik mijn leven nooit meer zal vergeten. Ik
ben diep geroerd door de 'prostenerende' monniken en pelgrims met hun gebedsmolens.
Deze reis gaat nog veel met mij doen! |
|
