Voorbereiding

BESTUDEREN VAN HET REISDOEL
Voor een reis door Tibet is bestudering van het landschap en de geografie, de cultuur en de geschiedenis noodzakelijk! We hebben diverse publicaties en boeken gelezen en documentaires en films gezien. Als je in Tibet reist is het belangrijk dat je weet hoe de mensen daar leven en hoe hun bestaan is. Tibet is met geen enkel ander land ter wereld vergelijkbaar. Het boeddhisme is overal aanwezig. Er zijn geen bomen en geen muggen. Een yak is het belangrijkste dier. De Chinese onderdrukking en de daarmee gepaard gaande regelgeving moet je in het oog houden. We fietsen door bezet gebied waar het Chinese leger en de politie streng handhaaft. Nepal waar wij de laatste dagen van onze fietstocht doorbrengen is in de ban van een ernstige, thans redelijk stabiele politieke crisis. Vanzelfsprekend hebben wij de allerbeste routekaart van Tibet de afgelopen maanden uitvoerig bestudeerd (voor 19,- euro gekocht bij Stanfords in Londen via internet). De boeken waaruit wij de meeste praktische informatie halen zijn:
* Tibet Overland (Trailblazer Publications, U.K.), de bijbel voor reizigers per fiets!
* Footprint Tibet (Footprint Books U.K.)
* Lonely Planet Tibet (Lonely Planet Publications, Australia)
* Trotter reisgids Noord-India/Nepal/Tibet (Lannoo, België)
 
UITRUSTING
De waslijst van onze uitrusting kun je zien op de andere pagina op deze website. In april en mei ligt de gemiddelde temperatuur in Tibet tussen de 5º en 15º graden celsius. Maar het kan er in die periode net zo goed stevig vriezen en sneeuwen. Onze kleding, schoenen, slaapzakken en tent zijn hierop afgestemd. ‘s Nachts verwachten wij nachtvorst. De regentijd ligt jaarlijks in juli dus we verwachten niet zo veel regen. Als het niet bewolkt is schijnt de zon zeer fel. We dragen daarom extra donkere zonnebrillen (UV categorie 4) en bedekken onze handen en nek tegen zonnebrand. Op gezicht en lippen smeer je zonnebrandcrème factor 40.
 
FYSIEKE VOORBEREIDING
Voor de fietstocht die wij maken heb je een redelijke basisconditie nodig. Wij zijn gewone toerfietsers dus ‘snelheid’ is uit den boze. Natuurlijk moet je wel enkele honderden kilometers in de benen hebben. In Tibet zullen we in ongeveer 17 dagen tussen de 1.000 en 1.100 kilometer fietsen en dat op een hoogte tussen 3.800 en 5.200 meter. Half januari zijn we begonnen met wekelijkse ritten op de mountainbike van 50 tot 75 kilometer in onze Krimpenerwaard. Ook hebben we enkele keren in het donker gereden en een paar keer met volle bepakking. Stephan heeft de afgelopen winter ook wekelijks geschaatst en hardgelopen.
 
ACCLIMATISATIE
We vliegen op 21 april van Chengdu naar Lhasa wat op 3.800 meter hoogte ligt. Bij aankomst op het vliegveld zullen we geconfronteerd worden met de ijle lucht. De ingeademde lucht bevat daar nog maar 60% van normale hoeveelheid zuurstof. In Lhasa zullen we eerst vier à vijf dagen acclimatiseren. Dat betekent dat we veel zullen rusten en veel water moeten drinken. De medische handboeken zeggen per dag één liter water extra per 1.000 meter hoogte. In Lhasa moet je dus ruim vier liter water per dag drinken. Dit water kopen we in flessen want kraanwater is uit den boze! De meeste reizigers hebben de eerste dagen in Lhasa lichte tot zware hoofdpijn en verminderde eetlust. Bij juiste acclimatisatie is je lichaam na een week tot tien dagen gewend aan de hoogte en moeten de klachten normaal gesproken verdwijnen. Maar als het tegenzit kun je vreselijk ziek worden, vooral bij zware fysieke inspanningen zoals fietsen.
 
HOOGTEZIEKTE

Hoogteziekte kan iedereen overkomen. Op zeeniveau is het zuurstofgehalte in de lucht ongeveer 21%. Bij het toenemen van de hoogte daalt de luchtdruk door de afname van het gewicht van de luchtkolom erboven; de lucht wordt dan ijler en bevat minder zuurstofmoleculen. Toch heeft het lichaam dezelfde hoeveelheid zuurstof nodig om te kunnen functioneren en presteren. Het lichaam gaat zich dus aanpassen door het aanmaken van rode bloedlichaampjes. Boven 5.500 meter acclimatiseert het lichaam niet meer volledig. Als het zuurstofpercentage op zeeniveau 100% bedraagt, dan is dat op 4.000 meter hoogte nog maar 60%. Bij 4.500 meter is dat 57%, bij 5.000 is dat 53% en bij 5.500 meter is dat nog maar 50%.

We hebben als noodmiddel Diamox (acetazolamide) bij ons, een medicijn tegen hoogteziekte dat we van onze huisartsen hebben meegekregen. Zodra we uit Lhasa per fiets vertrekken zullen we extra alert zijn op elkaar. Hoogteziekte sluipt er geleidelijk in: je verliest aandacht en concentratie wat levensgevaarlijk kan zijn. Je moet constant blijven drinken en daar zullen we elkaar voortdurend op controleren.

Er zijn drie vormen van hoogteziekte. De minste erge vorm is ‘acute hoogteziekte’ die meestal na enkele dagen rust verdwijnt. De meest voorkomende klachten hiervan zijn: misselijkheid, braken, duizeligheid, slapeloosheid, traagheid, ernstige vermoeidheid, gebrek aan eetlust, minder plassen en hoofdpijn die nog net of niet voldoende op pijnstillers reageert. De twee volgende gradaties van hoogteziekte zijn zeer ernstig en levensbedreigend, namelijk vochtophoping in de hersenen (hersenoedeem) of longen (longoedeem). De klachten hiervan waaronder bloed spugen, epilepsie, verlammingen en hallucinaties laten we begrijpelijk maar even buiten beschouwing.


...regelmatig op zondagochtend de polder in,
zoals hier tussen Polsbroek en Cabauw